Niet alleen de zorg die patiënten op de IC ontvangen is intensief. Ook de ervaring van de opname zelf is dat, zowel voor de patiënt als voor diens familie en soms ook de zorgprofessionals. Zeker ook in emotioneel opzicht. Zo bleek laatst toen ik speelde voor een oudere dame die net bezoek kreeg van haar man en haar zoon.
De muziek vond zijn weg naar de ziel van de oude dame die lekker lag te slapen. Maar het kon haar zoon die bij het raam stond niet bekoren. Want tijdens mijn lied draaide hij zich van haar af en gleed met zijn blik naar buiten door de sponningen van het raam alsof hij een vluchtweg zocht. Weg uit de grote witte kamer met zijn moeder die zo hulpeloos in bed lag. Ik speelde verder in haar richting en hoorde de zoon zachtjes snikken. En toen pas begreep ik waarom hij zijn hoofd afgewend hield. De kwetsbaarheid van zijn oude moeder en mijn klanken waren hem te veel geworden en hij wilde dat niet tonen.
Maar de vrouw opende in een vlaag onverwacht haar ogen. Een glimlach verscheen op haar gezicht en op dat van haar man. Ik zong: ‘you fill up my senses like a night in a forest.’ ‘Ze vindt het mooi’ hoorde ik haar zoon zeggen. En de stemming in de kamer werd lichter.